هستی و زمان

پرسشی که هایدگر در هستی و زمان مطرح می کند «پرسش هستی» است، یعنی همان پرسشی که از سرآغاز فلسفه اندیشه های فیلسوفان را به تلاطم افکنده است. ازاین رو این کتاب از حیث موضوع اش تازگی ندارد. اما وجه «مدرن» آن شیوه ی بررسی هایدگر از این مسئله و تعیین هستی انسان (دازاین) به مثابه دروازه ی ورود به شناخت هستی است که پس از سرآغازهای اصیل و خیره کننده ی آن در فلسفه ی یونانی ماقبل سقراطی دیری است که حتی پرسش از آن به فراموشی سپرده شده است. تحلیل اگزیستانس دازاین از طریق ساخت های «ممکنی» که «اگزیستانسیال» نامیده می شوند «اونتولوژی بنیادی» نام می گیرد که شرط امکان ذاتی همه ی اونتولوژی ها را تشکیل می دهد. زیرا دازاین هستنده ای است که هر پرسش فلسفی از آن سرچشمه می گیرد و به آن بازمی گردد. ازهمین رو بسیاری از مسائل فلسفه همچون پروا، خودبودگی و دیگربودگی، جهان، مکان مندی و زمان مندی، مرگ و غیره صورت بندی های متفاوتی کسب می کنند. این اثر فضای فلسفی قرن بیستم را تحت تأثیر قرار داده و الهام بخش بسیاری از برجسته ترین متفکران پساساختارگرا همچون میشل فوکو و ژاک دریدا بوده است.

.

فروشگاه اینترنتی کتابزون