چنین گفت زرتشت

هنگامی که زرتشت سی ساله بود، زادگاه و حاشیه دریاچه یی را که در آن دیده به جهان گشوده بود، ترک کرده به سمت کوهستان رهسپار شد. در کوهستان از روحیه و انزوای خود لذت می برد و به مدت ده سال از این اقامت خسته و دل زده نشد، اما سرانجام از نظر عاطفی منقلب گردید. روزی سحرگاهان که آسمان به رنگ گلگونی درآمده بود از جای برخاست و پیش آفتاب ایستاد و خطاب به آفتاب چنین گفت:

ای ستاره بزرگ! اگر بر آنانی که به آنها نور می دهی نمی تابیدی سعادتت چه می بود؟

فروشگاه اینترنتی کتابزون